martes, 29 de abril de 2014

circuit amb portes logiques per controlar la humitat


Variables                                               display                                 funcions
S3
S2
S1
Visualització
D3
D2
D1
D0
0
0
0
0
0
0
0
0
0
0
1
1
0
0
0
1
0
1
0
E
1
1
1
0
0
1
1
2
0
0
1
0
1
0
0
E
1
1
1
0
1
0
1
E
1
1
1
0
1
1
0
E
1
1
1
0
1
1
1
3
0
0
1
1

els dispalys de segments se solen comercialitzar amb un codificador bcd incorporat que disposa de 4 terminals d´entrada que etiquetat com d0 d1 d2 i d3

jueves, 24 de abril de 2014

Check out this Picasion.com animated GIF:

Check out this Picasion.com animated GIF:

control de un sistema domotic

Variables                                                                        funciones
P
T
F
L
B
C
0
0
0
0
0
0
0
0
0
1
0
0
0
0
1
0
0
0
0
0
1
1
0
0
0
1
0
0
0
0
0
1
0
1
0
0
0
1
1
0
0
0
0
1
1
1
0
0
0
1
0
0
1
0
1
0
0
1
0
1
1
0
1
0
1
1
1
0
1
1
0
0
1
0
0
0
1
0
1
1
0
1
0
0
1
1
1
0
1
0

martes, 22 de abril de 2014

el dvd

Un DVD (Digital Versatile Disc, antes denominado Digital Video Disc) é un formato de almacenamento óptico que pode ser empregado para gardar datos, incluíndo películas con alta calidade de vídeo e audio. Aseméllase aos discos compactos en canto ás súas dimensións físicas (diámetro de 12 ou 8 cm), pero están codificados nun formato distinto e a unha densidade moito maior.

A comezos dos 80 dous estándares de almacenamento óptico de alta densidade estaban desenvolvéndose; un era oMultimedia Compact Disc (MMCD) apoiado por Philips e Sony, o outro era o Super Density disc (SD), apoiado por Toshiba, Estafe-Warner, Matsushita ElectricHitachiMitsubishi ElectricPioneerThomson e JVC. O presidente de IBMLou Gerstner, actuando de casamentero liderou os esforzos por unificar os dous proxectos baixo un único estándar, en previsión de que sucedese outra custosa guerra entre formatos como a que ocorreu entre VHS e Betamax nos 80.
Philips e Sony abandonaron o seu formato MMCD e acordaron con Toshiba o Super Density disc (SD) con dúas modificacións. A modificación foi a adopción do EFMPlus de Philips, creado por Kees Immink, que é un 6% menos eficiente que o sistema de codificación de Toshiba, deica que a capacidade sexa de 4,7 GB en lugar do os 5 GB do SD orixinal. A gran vantaxe de EFMPlus é a súa gran resistencia aos danos físicos no disco, como arañazos ou pegadas.
O resultado foi a especificación da versión 1.5 do DVD, anunciada en 1995 e finalizada en setembro de 1996. En maio de 1997, o consorcio DVD (DVD Consortium) foi substituído polo foro DVD (DVD Forum), que estaba aberto a todas as demais compañías.
Cada disco de DVD contén un ou máis códigos de rexión, os cales denotan o ou as áreas do mundo á que cada distribución está dirixida. En ocasións, os códigos de rexión son chamados "Zonas". As especificacións de cada equipo reprodutor indican que zona poden reproducir.
En teoría, isto permite que os estudos cinematográficos controlen varios aspectos do lanzamento do DVD, os cales inclúen o contido, a data e o prezo, baseados na adquisición por rexións. Na práctica, varios reprodutores de DVD permiten reproducir calquera disco, ou poden ser modificados para devandito propósito. Distinto ao cifrado de datos, os códigos de rexión permiten o bloqueo rexional, que foi orixinado na industria dosvideoxogos.
Código de RexiónÁrea
0Informal, significa que pode ser "reproducido en tódalas rexións"
1BermudasAmérica do Norte (Agás México e Groenlandia) e territorios estoadounidenses (incluíndo Porto Rico)
2Groenlandia, Centro e occidente de Europa, Oeste de AsiaExiptoSudáfricaXapón e territorios de paises europeos
3Sudeste de Asia e Corea do Sur
4América CentralAmérica Latina (Agás Güiana Francesa), Caribe e Oceanía (Agás Nova Caledonia))
5África (agás Sudáfrica e Exipto) e norte, centro e sur de Asia
6China
7Reservado para uso futuro
8Viaxes internacionais como avións, cruceiros, etc.

martes, 8 de abril de 2014

.sistema de localitzacio per satelit gps

Galileu Galilei (em italianoGalileo GalileiPisa15 de fevereiro de 1564 — Florença8 de janeiro de 1642 ) foi umfísicomatemáticoastrônomo e filósofo italiano.
Galileu Galilei foi personalidade fundamental na revolução científica. Foi o mais velho dos sete filhos do alaudistaVincenzo Galilei e de Giulia Ammannati. Viveu a maior parte de sua vida em Pisa e em Florença, na época integrantes do Grão-Ducado da Toscana.
Galileu Galilei desenvolveu os primeiros estudos sistemáticos do movimento uniformemente acelerado e do movimento do pêndulo. Descobriu a lei dos corpos e enunciou o princípio da inércia e o conceito de referencial inercial, ideias precursoras da mecânica newtoniana. Galileu melhorou significativamente o telescópio refrator e com ele descobriu as manchas solares, as montanhas da Lua, as fases de Vénus, quatro dos satélites de Júpiter, os anéis de Saturno, as estrelas da Via Láctea. Estas descobertas contribuíram decisivamente na defesa do heliocentrismo. Contudo a principal contribuição de Galileu foi para o método científico, pois a ciência assentava numa metodologia aristotélica.
O físico desenvolveu ainda vários instrumentos como a balança hidrostática, um tipo de compasso geométrico que permitia medir ângulos e áreas, o termómetro de Galileu e o precursor do relógio de pêndulo. O método empírico, defendido por Galileu, constitui um corte com o método aristotélico mais abstrato utilizado nessa época, devido a este Galileu é considerado como o "pai da ciência moderna".


El sistema global de navegación por satélite (GNSS) permite determinar en todo el mundo la posición de un objeto, una persona o un vehículo con una precisión hasta de centímetros (si se utiliza GPS diferencial), aunque lo habitual son unos pocos metros de precisión. El sistema fue desarrollado, instalado y empleado por el Departamento de Defensa de los Estados Unidos. El sistema GPS está constituido por 24 satélites y utiliza la triangulación para determinar en todo el globo la posición con una precisión de más o menos metros.
El GPS funciona mediante una red de 24 satélites en órbita sobre el planeta tierra, a 20.200 km, con trayectorias sincronizadas para cubrir toda la superficie de la Tierra. Cuando se desea determinar la posición, el receptor que se utiliza para ello localiza automáticamente como mínimo tres satélites de la red, de los que recibe unas señales indicando la identificación y la hora del reloj de cada uno de ellos. Con base en estas señales, el aparato sincroniza el reloj del GPS y calcula el tiempo que tardan en llegar las señales al equipo, y de tal modo mide la distancia al satélite mediante "triangulación" (método de trilateración inversa), la cual se basa en determinar la distancia de cada satélite respecto al punto de medición. Conocidas las distancias, se determina fácilmente la propia posición relativa respecto a los tres satélites. Conociendo además las coordenadas o posición de cada uno de ellos por la señal que emiten, se obtiene la posición absoluta o coordenadas reales del punto de medición. También se consigue una exactitud extrema en el reloj del GPS, similar a la de los relojes atómicos que llevan a bordo cada uno de los satélites.
La antigua Unión Soviética construyó un sistema similar llamado GLONASS, ahora gestionado por la Federación Rusa.
Actualmente la Unión Europea está desarrollando su propio sistema de posicionamiento por satélite, denominado Galileo.
A su vez, la República Popular China está implementando su propio sistema de navegación, el denominado Beidou, que prevén que cuente con entre 12 y 14 satélites entre 2011 y 2015. Para 2020, ya plenamente operativo deberá contar con 30 satélites. En abril de 2011 tenían 8 en órbita.

lunes, 7 de abril de 2014

serveis paral.les a la radio i a la televisió


teletext: es un sistema d´emissio de pagines                            
d´informació textual associat a cadascun dels
senayals de televisió.


es una guia de programacio inclosa als gravadors dvds
de sala que simplifica la gravació de programes.

el sistema rds envia la informació, de manera paralela
a la veu i a la musica.

serveis digitals: n´hi ha uns quants informació, entreteniment
i acces a serveis bancaris.

jueves, 3 de abril de 2014

emissió i recepció de radio i televisió

Transmissió analógica
Transmissió digital
Cobertura máxima fins a 2010

Sistema unidireccional es rep la programació emesa per les cadenas emissores sense possibilitat d´interectuar.

Saturacio de l´espai radiolectric el nombre tan elevat d´emissores fa que es produeixin interferencies entre elles.

La qualitat de la recepció te molt a veure amb la distancia entre l´emissor i el receptor i amb factors ambientals com per exemple el clima.
Exigeix estacions emissores noves i l´adquisicio de receptors nous

Lemissió i la recepció digitals permet accedir a nous serveis associats amb capacitat d´interacció per part de l´usuari

Com que l´emissió es trasmet codificada i encapsulada mes emissions al mateix espai radiolectric

La qualitat de la recepció és molt més bona, i no depen de factors ambientals. Permet fins i tot utiltzar dispositius mobils.

Banda ampla capacitat per transmetre una quantitat més gran de dades per unitat de temps. La televisio d´alta definició permet que es puguin emetre programes i pelicules amb una qualitat semblant a la del cinema.